Ik zit terug in een periode vol transformatie. Ik ben oude patronen (en spullen) aan het loslaten om ruimte te maken voor nieuwe dingen in mijn leven.
Tijdens zulke periodes sta ik ook vaak stil bij waar ik nu ben en waar ik vandaan kom. Deze keer valt het mij op hoe zeer ik gegroeid ben in de afgelopen jaren.
Je zult het vast herkennen: er is een periode van onrust in je leven. Na een tijdje gaat het stof terug gaan liggen en worden dingen aangenamer, comfortabeler. Maar dit blijft niet duren. Na verloop van tijd gebeuren er toch terug dingen, groot of klein, die ervoor zorgen dat er weer vanalles verandert in je leven.
Vroeger dacht ik dan: zie je wel, het mag nooit eens goed gaan voor mij. Telkens ik me goed voel, gebeurt er weer iets waardoor alles weer om gegooid wordt. Ik dacht dat het mij niet toekwam om gelukkig te zijn, om me goed te voelen,…
Ik kom uit een periode van grote veranderingen. Mijn leven stond op zijn kop. Na deze intense periode is het stof inderdaad gaan liggen en had ik de tijd om terug op mijn plooi te komen. Ik begon mij terug “comfortabel” te voelen. Maar wanneer je té comfortabel bent, is er ook geen enkele motivatie om terug vooruit te gaan in het leven.
Er zijn grofweg 3 zones waarin we ons kunnen bevinden: de comfortzone, de rekzone/leerzone en de paniekzone. De comfortzone is wanneer we ons volledig op ons gemak voelen, we komen tot rust en leren niks bij. In de rekzone/leerzone worden we uitgedaagd. We zitten niet helemaal comfortabel, maar het is hanteerbaar. Deze rekzone heeft zowel een positieve pool als een negatieve pool. In de negatieve rekzone worden we nog steeds uitgedaagd, maar begint het al minder leuk te worden. Wanneer we dit te ver doortrekken, komen we in de paniekzone terecht waar leren niet meer mogelijk is. We gaan naar de fight-flight or freeze modus en vallen terug op ons reptielenbrein.
Wanneer we iets nieuws willen leren, is de kunst om in de postieve rekzone te blijven. We worden uitgedaagd, maar we vinden het nog plezant. We worden geprikkeld en op die manier komt er ook groei.
Maar wat gebeurt er als we dit nu gaan opentrekken en kijken naar ons leven? Waar woon je? Zit je in je comfortzone? Waar werk je? Word je nog voldoende uitgedaagd?
In mijn leven is het alvast zo dat ik heel vaak uit mijn comfortzone gegooid word wanneer het té comfortabel wordt. Als ik er niet zelf uit stap, dan gebeurt er wel iets in mijn buitenwereld waardoor ik actie moet ondernemen, waardoor ik moet leren en vooruit gaan. Waar ik vroeger dacht dat dit een bewijs was dat ik me niet goed mocht voelen, zie ik dit nu als een teken dat er iets beter voor mij voorbestemd is.
Ik verdien wél goede dingen in mijn leven. Juist daarom is het belangrijk niet té comfortabel te zitten, want dan leer ik niet meer. Als het té comfortabel is, ga ik ook niet meer op zoek naar iets beters. Ik heb dan de neiging om te settelen. Het blijft dus de uitdaging om te kijken op welke vlakken er terug wat beweging in mijn leven mag komen en hoe ik hier verder in kan groeien.
En wat mij nu dus helpt bij grote gebeurtenissen is even stilstaan, ademhalen en mezelf er aan herinneren dat er nu dus opening komt voor iets nieuwer en beter…